Manekin - Kwiatowa 3

"Kuj żelazo póki gorące." Więc od razu kolejny wpis. Tym razem udamy się w okolice niegdyś najbardziej zatłoczonej poznańskiej ulicy, czyli ul. Półwiejskiej. Jeszcze około 15 lat temu jeśli chciałeś kupić jakąś część garderoby najlepiej było się udać na tą właśnie ulicę. Jeśli pytałeś kogoś czy zna Poznań, a on odpowiadał, że wie gdzie leży Półwiejska, to nikt nie był zaskoczony. Jednak, żeby dotrzeć do naszej restauracji musimy odbić trochę od legendarnej ulicy w część trochę zaniedbaną i zapomnianą, czyli w ulicę Kwiatową. 

Początek nie jest najgorszy, gdyż w tej okolicy powstało kilka przynajmniej z zewnątrz interesujących knajp, jednakże tak jest tylko do skrzyżowania z ulicą Rybaki, bo tam zaczyna się inny świat. Wyremontowane kamienice zastępują stare, zaniedbane a posprzątane chodniki zamieniają się w istne pole minowe. Zabłąkany turysta może pomyśleć, że trafił do jakiejś równoległej rzeczywistości i jest świadkiem wojny pomiędzy ostatnimi skrawkami nie zabrudzonych chodników a psimi odchodami.

Jednak na ulicy Kwiatowej jest coś na co każdy przechodzień MUSI zwrócić uwagę. Jest to kolejka osób oczekujących na wolny stolik w restauracji Manekin. Nie ważne o której godzinie chciałoby się do niej dostać trzeba stać w kolejce po stolik. Wielu taka sytuacja może odstraszać, ale jeśli się głębiej zastanowić to musi być jakiś powód dlaczego 7 dni w tygodniu natkniemy się tam na kolejkę oczekujących na wejście do restauracji. Zazwyczaj trzeba czekać około 15-20 minut, no chyba, że akurat mamy wielkie szczęście, lub pecha. :)

Jest! Nareszcie! Udało mi się dostać do środka. Podchodzi do mnie młoda pani (wyglądająca jakby była w pracy przynajmniej od 48 godzin) i z wymuszonym uśmiechem prosi żeby pójść za nią do stolika. Nie zniechęca mnie to. Zajmuję miejsce w długim korytarzyku - może nie brzmi to zachęcająco, lecz ta miejscówka jest naprawdę stylowa, ogólnie wnętrze restauracji jest bardzo stylowo urządzone. Ci którzy zasiądą w "piwnicy" mogą obserwować krzątaninę kucharzy podczas przygotowywania posiłków.

Zamawiam:

Naleśnika wytrawnego: Kurczak, Gruszka, Lazur, Orzech włoski, Rukola, Sos 16,00 zł

Naleśnika wytrawnego: Indyk z batatem, Mozzarella, Sezam, Sos 16,50 zł

Ceny nie są wysokie, no chyba, że jeden naleśnik nie wystarczy mi żeby się najeść. Wtedy ceny już prezentowałyby się zupełnie inaczej.

• Naleśnik z kurczakiem - biorę pierwszy kęs... Niech ta chwila trwa jak najdłużej! Połączenie sera lazur gruszki i kurczaka - niesamowity smak. Naprawdę czegoś takiego się nie spodziewałem. Po pierwszych kęsach musiałem sprawdzić czy nie pomyliłem się i nie zamówiłem naleśnika który kosztuję przynajmniej połowę mojej miesięcznej wypłaty. Całe szczęście w menu cały czas widnieje cena 16,00 zł
• Naleśnik z indykiem - po takim początku nie mogę się doczekać następnego połączenia. Jednak po spróbowaniu okazuje się, że ten naleśnik nie jest tak wyśmienity jak jego poprzednik. Jest naprawdę bardzo smaczny, ale bez rewelacji. Bataty ciekawie uzupełniają smak, lecz całość jest troszkę za sucha a mozzarella - hmmm możliwe, że kucharz o niej zapomniał, bo nie zdołałem jej znaleźć.

Podsumowując:

Jeśli nie zraża Ciebie czekanie 20 minut przed restauracją, to zachęcam do ustawienia się w kolejce do Manekina. Można tutaj przeżyć naprawdę cudowną przygodę (jeśli wybierzesz akurat odpowiedniego naleśnika). Nie wszyscy jednak są takimi głodomorami jak ja i zapewniam Was, że jeden naleśnik w zupełności wystarczy do napełnienia brzucha w takim stopniu żeby nie trzeba było myśleć o deserze. :) Jeśli chodzi o obsługę to pozostawia ona sporo do życzenia, jednak dziewczyny starają się być miłe. :)

Skala Pyszności (1 - 10)

Niestety ten drugi naleśnik troszkę obniżył ocenę 9!